ఇంద్రధనుస్సు

ఏతన్మందవిపక్వతిందుకఫల శ్యామోదరాపాణ్డర ప్రాంతం హంత! పుళిందసుందరకరస్పర్శక్షమం లక్ష్యతే । తత్ పల్లీపతిపుత్రి! కుఞ్జరకులం కుంభాభయాభ్యర్థనా దీనం త్వామనునాథతే కుచయుగం పత్రావృతం మా కృథాః (పత్రాంశుకం మా పిధాః) || అదొక శబరుల గ్రామం. ఆ గ్రామాధికారి కూతురు బహుచక్కనైనది. పెళ్ళయింది (బహుశా కొత్తగా). పెళ్ళయినా కూడా ఆమె మీద మనసు చంపుకోలేని మరొక యువకుడు ఆమె సొగసులను చూడాలన్న కాంక్షతో నర్మగర్భంగా  అంటున్నాడు. పల్లె అధికారి కూతురా! బాగా మాగిన తిందుకఫలం లా (ఎరుపు ఛాయ కలిసిన) తెలుపు, మధ్యన నలుపు - రంగుల్లో ఉన్న నీ పయ్యెద శబరవీరుని చేతి స్పర్శకు అనువుగా ఉంది. అక్కడ ఆకులతో కప్పబోకు. (అప్పుడు మీ ఆయన దృష్టి అక్కడ లగ్నమవుతుంది. ఆయన వేటకు వెళ్ళడం మానేస్తాడు.) అప్పుడు మాకు క్షేమం అని అనుకొని ఏనుగులు తమ కుంభస్థలాలను రక్షించుకోవడం కోసం దీనంగా నిన్ను ప్రార్థిస్తున్నాయి. ఆమె పయ్యెదను కప్పుకోకపోతే ఏనుగుల సంగతేమో కానీ ఈ రోమియోకు దర్శన లాభం అన్న మాట. అదే ఆ రోమియో గారి అసలైన ఉద్దేశ్యం. సంస్కృత సాహిత్యంలో ఎడా పెడా కనిపించే తిందుక ఫలం ఇది.  కాస్త ఘాటైన ఈ శ్లోకాన్ని అలంకారికులు చాలామంది ఉటంకిం...